هدف از تدوین دستورالعمل تست مواد فرّار آموزش نحوه انجام آزمون مواد فرار مواد مورد استفاده در ساخت لوله و اتصالات پلی اتیلنی است.
این روش جهت اندازه گیری مواد فرار محصولات به روش قالب گیری تزریقی و اکستروژن کاربرد دارد.
مسئولیت انجام این آزمون بر عهده کارشناس آزمایشگاه است.
BS EN 12099
این آزمون از طریق اندازه گیری مقدار جرم از دست رفته نمونه در دمایی مشخص و در داخل آون می باشد.
ابتدا ظرف شیشه ای را به همراه در شیشه ای، کاملا خشک کرده و وزن می کنیم تا زمانیکه به وزن ثابت برسیم. سپس به مدت نیم ساعت در دمای اتاق و در دسیکاتور قرار می دهیم.
ظرف شیشه ای به همراه در را بیرون از دسیکاتور قرار داده و جرم مجموع آن ها را با دقت 1/0 میلی گرم وزن کرده و بعنوان m0، یادداشت می کنیم.
درب ظرف شیشه ای را داخل دسیکاتور قرار می دهیم. ظرف شیشه ای را از 25 گرم نمونه پر کرده و وزن ظرف بهمراه نمونه و درب آن را با دقت 1/0 میلی گرم، اندازه گیری کرده و بعنوان m1، یادداشت می کنیم. سپس ظرف را داخل آون که قبلا دمای آن را در 2±105 درجه سانتیگراد تنظیم کرده ایم قرار می دهیم.
بعد از زمان تقریبا 5±65 دقیقه، ظرف را از آون خارج کرده و به مدت یک ساعت در دمای اتاق و در دسیکاتور قرار می دهیم.
ظرف را بههمراه در از دسیکاتور خارج کرده و با دقت 1/0 میلی گرم، وزن می کنیم و بهعنوان m2، یادداشت می کنیم.
با استفاده از فرمول زیر، مقدار مواد فرار محاسبه می شود:
m0: وزن ظرف خالی بههمراه درب شیشه ای
m1: وزن ظرف بههمراه نمونه و درب شیشه ای
m2: وزن ظرف بههمراه نمونه و درب شیشه ای بعد از قرار گیری در آون
نکته: انجام تست مواد فرّار جزء الزامات تستهای مورد نیاز در تشخیص سطح کیفی مواد اولیه پلی اتیلن است. در واقع در استانداردهای مربوط به اتصالات پلی اتیلن تولیدشده در کارخانهها، هیچ الزامی برای انجام تست مواد فرّار قید نشده است.
برای مطالعه بیشتر دستورالعمل تست برگشت طولی را بخوانید.